Wieści około-środowe

W środę z wieczora pierwsze werkowanie Nowego. Nowy, jako że przody fatalne (a jeden to w ogóle patologiczny i bolesny) nogi podaje za ciasteczko. Znaczy podaje, jak ma chęć i jak zaraz dostanie coś do gęby. I wyrywa. I odstawia taniec godowy (nóżka w przód, nóżka w tył), gdy nie ma ochoty nogi podać...
Przed werkowaniem - na linę. Najpierw zabawa w łapanie. O, dawno nie miałam okazji...
Tak w ogóle to ostatnio nawet level 1 sobie obglądnęłąm, ku przypomnieniu, jak się z surowym pracuje ;-)
Zabawa w łapanie śmieszna (przynajmniej ja się ubawiłam, nie wiem jak kuń. Raczej był zły ;-). Nowy ostentacyjnie energicznie odchodził, gdy zbliżałam się z kantarkiem. To kazałam odbiegać. Nowy - uchle płasko, odskok, bicie piany, reakcje nieadekwatnie żywiołowe.
Albo uchle płasko, głowa na 3 m. i stoi. Znaczy popisówa zastraszająca.
Uległ po 5 minutach :-)
Na linie - podobnie. Zrywy, podskoki, jedno dęba. Albo przeciwnie - wmurowanie w glebę. Wystarczyło jednak jedno wspólne obejście łąkowego padock paradisa (wygrodziłyśmy z Gośką Dziadkom ścieżki na łące, żeby się ruszali, nieroby ;-) i Nowemu przeszło :-) W trakcie owego obejścia kazałam robić rzeczy banalnie trywialne:
- iść za mną,
- nie wyprzedzać,
- wyprzedzać na komendę,
- stawać, gdy ja staję,
- cofać,
- cofać, gdy ja cofam,
- opadać liściem...
- okrążać w prawo/okrążać w lewo...

Nowy BARDZO bystry, żuł co kazanie, a na koniec jeszcze ozór wywalał i żuchwą wywijał, jakby mu co w zęby trzonowe powłaziło. Tak mu owe trywialne polecenia dały do myślenia :-)

A, i jeszcze od razu zapowiedziałam, że CIASTECZKA NIE BĘDZIE ;-) I nie było.
Przody zrobione, wystarczyło kilka małych reprymend :-) Nawet gryzące muchy (dzięki forum SPNH wiem, że to jusznice ;-) nie przeszkadzały, o dziwo ;-)